Rapunzel Masalı ve Hikayesini Oku: Kısa Türkçe Masallar

Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, bir köyde yaşayan bir karı koca varmış. Bu çift, birbirlerini çok severmiş ama bir türlü çocukları olmuyormuş. Günlerden bir gün, Tanrı dualarını kabul etmiş ve kadın hamile kalmış.

Kadıncağız, evinin penceresinden her gün komşu bahçeye bakar olmuş. Bu bahçe, kötü bir büyücüye aitmiş ve içinde dünyada eşi benzeri olmayan bitkiler yetişirmiş. Kadının gözü, bahçede yetişen taze rapunzel otlarına takılmış. Bir gün, eşine dönüp demiş ki:

“Ah, bu otlardan yemeyi o kadar çok istiyorum ki… Eğer yemezsem hastalanacağım gibi hissediyorum!”

Adam, karısını çok severmiş. Onu mutlu etmek için gece vakti gizlice bahçeye girmiş ve biraz rapunzel otu koparmış. Kadın bu otları yemiş, ama ertesi gün yine istemiş. Adam tekrar bahçeye girdiğinde kötü büyücü aniden karşısına çıkmış.

“Ne cüretle benim bahçeme girersin?” diye bağırmış büyücü. Adam korkudan titreyerek, “Karım hamile… O otlardan yemeyi çok istedi, yoksa hasta olacaktı,” diye açıklamış.

Büyücü biraz yumuşamış ama hala hain bir planı varmış. “Peki,” demiş, “karını kurtarmak istiyorsan bir şartım var: Doğacak çocuğu bana vereceksin!”

Adam, başka çaresi olmadığını anlayınca kabul etmiş. Ve bebek doğar doğmaz büyücü gelmiş, kızı alıp götürmüş. Adını Rapunzel koymuş ve onu kimsenin ulaşamayacağı yüksek bir kuleye hapsetmiş.

Yıllar geçmiş, Rapunzel büyüyüp güzel bir genç kız olmuş. Saçları altın gibi parlıyor ve metrelerce uzuyormuş. Büyücü, kuleye çıkmak için her seferinde, “Rapunzel, Rapunzel, uzat saçlarını!” diye sesleniyormuş. Rapunzel saçlarını pencereden aşağı sarkıtıyor, büyücü de bu saçlardan yukarı tırmanıyormuş.

Bir gün, yakışıklı bir prens ormanda dolaşırken Rapunzel’in güzel sesiyle şarkı söylediğini duymuş. Kuleyi fark etmiş ama girişini bulamamış. Günlerce orada bekleyip büyücüyü izlemiş ve onun sözlerini öğrenmiş.

Ertesi gece kuleye yaklaşmış ve seslenmiş:
“Rapunzel, Rapunzel, uzat saçlarını!”

Rapunzel saçlarını aşağı sarkıtınca, prens yukarı tırmanmış. Genç kız, yabancı birini görünce korkmuş:
“Sen de kimsin? Neden kuleme geldin?”

Prens nazikçe cevap vermiş:
“Sesini duydum ve seni görmek istedim. Lütfen korkma, sana zarar vermem.”

Zamanla Rapunzel prense güvenmiş ve ikisi dost olmuş. Prens, her gece kuleye gelmeye başlamış. Bir gün Rapunzel ona dönüp, “Bu kuleden nasıl kurtulabiliriz? Burada hapis kalmaktan yoruldum,” demiş.

Prens bir plan yapmış: “Her seferinde biraz ipek getireceğim. Onlardan bir merdiven yapacağız ve seni buradan kurtaracağım.”

Ama büyücü bu durumu fark etmiş. Bir gece Rapunzel’e, “Neden saçların bu kadar ağır gelmeye başladı?” diye sormuş. Genç kız, ağzından kaçırarak prensi anlatmış.

Büyücü öfkeden deliye dönmüş! “Beni aldattın!” diye bağırarak Rapunzel’in güzel saçlarını kesmiş. Sonra kızı uzak bir çölün ortasına sürgün etmiş.

Prens ertesi gece kuleye geldiğinde, “Rapunzel, Rapunzel, uzat saçlarını!” diye seslenmiş. Ama saçlardan tırmanıp yukarı çıktığında karşısında büyücüyü bulmuş. Büyücü, “Onu bir daha asla göremeyeceksin!” diyerek prensi kuleden aşağı itmiş. Prens, dikenlerin üzerine düşüp gözlerini kaybetmiş.

Aylarca kör bir şekilde ormanda dolaşan prens, bir gün çok tanıdık bir ses duymuş. Rapunzel, uzaklarda şarkı söylüyormuş! Prens, sesin geldiği yöne giderek onu bulmuş. Rapunzel, prensi görünce boynuna sarılmış ve sevinç gözyaşları dökmüş. O gözyaşları prensin gözlerine damlayınca, prensin görme yetisi geri gelmiş.

İkisi birlikte prensin krallığına dönmüş ve mutlu mesut yaşamışlar.

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine!